In het werk van Nescio alias J.H.F. Grönloh speelt de Nederlandse natuur de hoofdrol, met z’n bomen, waters, wolken, schaduwen en spiegelingen. Er ging voor hem niets boven het Hollandse landschap; de natuur elders vond hij ‘min of meer onverteerbaar’. Hij was daar heel stellig over: ‘Buitenland is geen land’. Maar in 1932 maakte Grönloh… Lees verder
De vertaling door Aai Prins van een ruime keuze uit de verhalen van Andrej Patonov wordt alom zeer goed besproken. Erik Ziarczyk in De Tijd: ‘In zijn laatste levensjaren was hij conciërge van het Literair Instituut in Moskou. Weinig studenten die het wisten, maar de beste schrijver was toch de man die elke dag het… Lees verder
Acht talentvolle schrijvers van fictie, non-fictie en poëzie ontvangen een eerste beurs van het Nederlands Letterenfonds. Met de subsidie van € 10.400 kunnen ze werken aan hun tweede boek. De acht zijn geselecteerd uit een groep van 28 debutanten. Van Van Oorschot zijn drie debutanten gekozen: Gregor Verwijmeren, Roberta Petzoldt en Julien Ignacio.
De oude website van Van Oorschot is waarschijnlijk de langstlevende uitgeverssite geweest. Maar telefoons en iPads hebben hun tol geëist: we hebben een nieuwe site. De site is door Bas van Wieringen ontworpen en uitgevoerd door Joost Duijvelshoff. De komende maand zullen we nog alles gaan verbeteren, dus de officiële opening is 1 september. Ziet… Lees verder
Sev en David ontmoeten elkaar in bed. Geen relatie, spreken ze af. Zij was er nooit erg goed in en hij is na een gelukkig huwelijk van twintig jaar verlaten en heeft geen idee meer wie hij is. Behalve hen volgen we Terri, Davids vertrokken echtgenote, hun kinderen en Terri’s nieuwe vriend. Een speurtocht naar wat het is en hoe het moet: samenzijn, een individu zijn in het collectief van het gezin, leven buiten het gebeitelde verband. Schermer grijpt de lezer bij zijn oor en sleurt hem het verhaal door, dicht op de huid van haar personages.
Liefde, als dat het is gaat over vele versies van de liefde: puberromantiek, vriendschap, lichamelijke lust, tot-de-dood-ons-scheidt en de intensiteit van het moment. Een modern verhaal over een eeuwig onderwerp.
Kamer 11, intensive care, kinderafdeling. Een vader waakt aan het ziekbed van zijn negenjarige zoontje, dat in coma ligt. Avond na avond praat hij tegen zijn kind. Hij vertelt over zijn eigen vader, over de zoon die hij zelf ooit was, tot aan dat ene fatale moment. Hij vertelt over zijn vaderschap, hoe de onmogelijkheid zijn zoontje te beschermen tegen het leven en de ondraaglijkheid van zijn liefde hierdoor, hem deed besluiten het gezin te verlaten.
Julien Ignacio weet in zijn hecht gecomponeerde debuutroman de plaats die een mens inneemt tussen de generaties voor en na hem indringend voelbaar te maken, de schoonheid, intimiteit en tragiek ervan. Kus is een beklemmend vader-zoonverhaal dat voortdurend onder hoogspanning staat. Terwijl het ontwaken van de zoon steeds onwaarschijnlijker wordt, groeit het verlangen van de vader naar een plek waar tijd geen vat meer op hen heeft.
‘Falen als vader is falen als mens. Als een schaduw van mezelf sloop ik je kamer binnen. Snel zou het over zijn. Ik moest doorbijten nu. Mijn afscheid, een zwart gat kleiner dan een splinter, opende zich. Spring, moedigde ik mezelf aan. Kruip erdoorheen.’
